خشخاش
گیاه دارویی خشخاش با نام علمی PAPAVERSOmNIFER و از خانواده تیر خشخاش با نام علمی PAIPAVERACEAE و نام محلی کوکنار و تورتوری قدمتی فراتر از 4 هزار سال دارد. این گیاه در سطح جهان به عنوان ماده‌ای مخدر، مورد استفاده قرار گرفته است.
خشخاش به وسیله بذر تکثیر می‌یابد و برای کاشت و تکثیر خشخاش به منظور استخراج مواد موثر مورد انتظار همواره باید از گونه‌ها و یا واریته‌هایی استفاده نموده که نسبت به آسفالت و بیماریها مقاوم است که از میوه‌های زیاد و مقادیر فراوان الکالوئید برخوردار باشند.
به گزارش مجله پزشکی دکتر سلام، خشخاش گیاهی علفی و یک ساله است که تاکنون بیش از 200 گونه متعلق به گیاه خشخاش یا پاپاور شناسایی شده‌اند و علاوه بر گونه‌های متعدد، خشخاش دارای زیرگونه واریته و فرمهای متفاوتی نیز است که برخی از محققان آسیا را منشاء این گیاه می‌دانند. گیاه خشخاش دارای ریشه‌ای مخروطی و کم و بیش چربی که به طور مستقیم در زمین فرومی‌رود، است و طول ریشه اصلی این گیاه متفاوت بوده و به گونه گیاه و شرایط اقلیمی محل رویش بستگی دارد و به طور متوسط بین 18 تا 20 سانتی متر و قطر آن یک تا 2 سانتی متر است.
ریشه خشخاش دارای انشعابهای کمی است و ریشه‌های جانبی شبکه بسیار وسیعی از ریشه‌های ظریف را تا عمق 50 تا 100 سانتی متر خاک به وجود می‌آورند و ساقه فوقانی ریشه قطورتر می باشند که باعث استحکام ساقه می‌شود.
ساقه مستقیم استوانه‌ای شکل با سطحی صاف به رنگ سبز روشن است و ارتفاع آن با توجه به شرایط اقلیمی محل رویش، متفاوت است.
برگهای این گیاه بیضی شکل و در سطح زمین قرار می گیرند و بدون دمبرگ می‌باشند و به طور متناوب بر روی ساقه قرا می گیرند و برگهای پایین ساقه بزرگتر بوده که به تدریج به طرف بالا کوچکتر و تخم مرغی شکل می‌گردند.
گل‌های این گیاه انتهای ساقه‌های اصلی و فرعی پدیدار می‌شوند و دارای گلبرگ سفید می باشند که ناحیه فوقانی به رنگ بنفش یا روشن است و میوه خشخاش به شکل گرز بوده که شیره‌های مخصوص تولید می کند.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری سیستان و بلوچستان در این رابطه گفت: خشخاش به وسیله بذر تکثیر می‌یابد و برای کاشت و تکثیر خشخاش به منظور استخراج مواد موثر مورد انتظار همواره باید از گونه‌ها و یا واریته‌هایی استفاده نموده که نسبت به آسفالت و بیماریها مقاوم است که از میوه‌های زیاد و مقادیر فراوان الکالوئید برخوردار باشند.
نبی یاری در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه سیستان و بلوچستان، افزود: ارقام انتخاب شده باید ساقه‌های محکمی داشته باشند به طوری که با وزش باد روی زمین نخوابند در غیر این صورت نه تنها گیاهان مقدری بسیار کمی گل تولید می‌کنند و در نتیجه میوه‌ای که تولید می‌کنند از مواد موثر کمتری برخوردار است.
وی ادامه داد: طول دوره رشد گیاهانی که در فصل بهار کشت می‌شوند 120 تا 160 روز است و دوره رشد خشخاش به 6 مرحله خواب بذر، سبز شدن بذر، تشکیل برگهای طوقه‌ای، طویل شدن ساقه، گل‌دهی و مرحله رسیدن بذرها و میوه ها و پراکنش تقسیم می‌شود.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری سیستان و بلوچستان افزود: در رابطه با خواص دارویی گیاه گفت: برگ این گیاه برای تسکین سرفه و رفع اسهال و بی خوابی استفاده می‌شود.
یاری افزود: تخم این گیاه سرفه‌های خشک را درمان کرده و چاق کننده و مخدر است و بی‌خوابی یا کم خوابی را درمان می کند.
وی بیان کرد: تخم گیاه دارویی خشخاش، درد سینه را درمان کرده و سوزش مجرای ادرار و اسهال کهنه و کم خونی را درمان می کند و نیروی جنسی را نیز تقویت می‌کند.
یاری تاکید کرد: ریشه این گیاه فشار خون را پایین می‌آورد و درد کمر تا زانو یا سیاتیک را درمان می‌کند.
منبعhttp://www.hidoctor.ir
